October 16, 2009
តម្លៃរបស់មនុស្សជាតិ
តម្លៃរបស់មនុស្សជាតិ October 2009
បុរស ស្រ្តី មានតម្លៃស្មើរគ្នា
ខ កម្ពីរ លោកុប្បត្តិ ១: ២៦- ២៧; ២: ១៨, ២១- ២៥
- ១/ ព្រះទ្រង់បានបង្កើត មនុស្សប្រុស ស្រីមកឲ្យដូចជាអង្គទ្រង់
ព្រះទ្រង់ជាវិញ្ញាណ គ្មានរូបកាយដូចមនុស្សទេ ( កូលុស ១ ១៥) ។ ដំណើរដែលថាដូចរូបង្គទ្រង់នោះ តើដូចបែបណា ? (បា្រជ្ញា គំនិត យោបល់ សេចក្តីស្រឡាញ់ ច្រណែន ប្រច័ណ្ឌ ចេះវែកញែកការអា
ក្រក់ចេញពីការល្អ ចេះ ធ្វើការជ្រើសរើស ចេះសំរេចចិត្ត ។ ព្រះទ្រង់ប្រទានលទ្ធភាពឲ្យគ្រិស្ទជន
អាចបញ្ជាំងលក្ខណ:របស់ទ្រង់ឲ្យមនុស្សឯទៀតឃើញបាន ។ ដូច្នេះ គ្រប់មនុស្សសុទ្ធតែមានរូបអង្គ
ព្រះនៅក្នុងរៀងៗខ្លួន ។
- ២/ មនុស្សម្នាក់ៗ ត្រូវចេះគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក
ក្នុងវិស័យនេះ មនុស្សបានធ្វើបាបទាស់និងព្រះ កឺមនុស្សរំលោភគ្នាទៅវិញទៅមក ក្នុងការនិយាយស្តី
ក្នុងការបា្រស្រ័យទាក់ទងគ្នា រំលោភខាងចិត្តគំនិត ពាក្យសំដី រូបកាយ ព្រលឹងវិញ្ញាណផង ។
មនុស្សប្រុសច្រើនតាំងខ្លួនជាធំ ជាមេ ជាចៅហ្វាយ តាំងស្រីទុកមិនស្មើរនិងខ្លួន ក៍មិនបានស្វែងរក
រៀនសូត្រឲ្យយល់ពីភាពទន់ខ្សើយនៃស្រ្តីភេទទេ ( ១ពេត្រុស ៣ ៧ )
- ៣ / ភាពខុសគ្នារវាងបុរស និងស្រ្តី
អ្នកស្រាវជ្រាវខាងចិត្តវិទ្យា រូបវិទ្យា រកឃើញភាពខុសគ្នារវាងបុរស និង ស្រ្តី មានជាង ១២០ យ៉ាង,
ប្រុស ( រូបសាច់ កម្លាំង សំលេង ប្រៀបបានទៅនិងសត្វក្របី ។ ក្របី កាលណាជាប់ស៊ីស្មៅ
ហើយ ទោះបើមានសត្វស្លាបតូចៗមកចឹកស៊ីតុកកែជុំវិញភ្នែក ឬក្នុងត្រចៀកក៏ដោយ គ្មានរំខាន
ទេ នៅតែមមុលស៊ីឥតឈប់ ។ ជាមធ្យម មនុស្សប្រុសអាចនិយាយបាន ៥០០០ម៉ាត់ក្នុងមួយថ្ងៃ
ពេលគិត ខួរក្បាលដំណើរការម្តងម្ខាង ហេតុនេះហើយប្រុស មិនសូវមានការចងចាំបានយូរប៉ុន្មាន
ទេ ហើយក៏រហ័សភ្លេចផង ។
ស្រី ( អារម្មណ៍ មនោសញ្ចេតនា ការប្រកប ទំនាក់ទំនង……….) ស្រីប្រៀបបានទៅនិងមេអំបៅ
មេអំបៅ កាលណាកំពុងក្រេបផ្កា បើឃើញ ឬលឺសូរអ្វីតែបន្តិច ផ្អើល ក៍ហើរចេញភ្លាម ។
ស្រីមានលទ្ធភាពអាចនិយាយបាន ១០,០០០ម៉ាត់ក្នុងមួយថ្ងៃ ៥០០០ម៉ាត់គាត់និយាយនៅកន្លែងធ្វើ
ការ នៅសល់៥០០០ម៉ាត់ទៀតទុកយកមកផ្ទះ ពេលគិតឬធ្វើអ្វីម្តងៗ ខួរក្បាលគាត់ដំណើរការទាំង
សងខាងក្នុងពេលតែមួយ ហេតុនេះហើយបានជាស្រីមានការចងចាំបានយូរ ,គិតវែងឆ្ងាយ ល្អិតល្អន់
ជាងប្រុស ។
ព្រះដ៏ជាព្រះបង្កើត មនុស្ស បញ្ជារឲ្យបុរសជាប្តី រស់នៅជាមួយប្រពន្ធដោយបា្រជ្ញា ឲ្យយល់ពីលក្ខណ
របស់ប្រពន្ធខ្លួន ( ១ពេត្រុស ៣ ៨ ) ។
- ៤/ ប្តីត្រូវការប្រពន្ធឲ្យធ្វើជាអ្នកជំនួយរបស់ខ្លួន
មនុស្សប្រុស កាលត្រូវបានបង្កើតមក មិនទាន់មានសភាពគ្រប់គ្រាន់នៅឡើយទេ,មនុស្សប្រុសបាន
ពេញលិញ នៅពេលដែលព្រះដកយកឆ្អឺងជំនីប្រុសមកជប់សូនធ្វើជាស្រី ហើយនាំយកទៅឲ្យមនុស្ស
ប្រុស ដើម្បីធ្វើជាអ្នកជំនួយជួយដល់គាត់ ។
ហេតុអ្វីបានជាព្រះមិនយកឆ្អឹងដទៃទៀត ឆ្អឹងក្បាល ឆ្អឹងជើង ក្រៅពីឆ្អឹងជំនី ? ឆ្អឹងមនុស្សម្នាក់ៗមានដល់ទៅ ២០២-២០៣គំណាត់ឯណោះ ។ ព្រះមិនសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យប្រពន្ធ
ធ្វើជាក្បាលរបស់ប្តីទេ ក៏មិនឲ្យប្តីទុកដាក់ប្រពន្ធជាខ្ញុំបំរើដាច់ថ្លៃរបស់ប្តីដែរ ។ ឆ្អឹងជំនីជាឆ្អឹងដែលនៅ
ជិតបេះដូង ជាគំរូពីការស្រឡាញ់ថ្នាក់ថ្នម យល់ចិត្ត ។ ចូរយើងសង្កេតមើលយុវនារីដែលកាន់សៀវ
ទៅនិងមកពីសាលារៀន គាត់កាន់ផ្អោបជាប់មកនិងដើមទ្រូង ឬក៏កាន់មានបែបភាពដូចជាពហ៍កូន
សំដែងពិសេចក្តីត្រូវការរបស់ស្រ្តី គឺការថ្នាក់ថ្នម ទំនាក់ទំនង និងការប្រកបជិតស្និតជាមួយ ។
ដោយព្រោះព្រះហឫទ័យ និងផែនការរបស់ព្រះ បុរសជាប្តីត្រូវតែទទួលជំនួយ ខាងគំនិតពីប្រពន្ធ ជា
គំនិតនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់ ។ គ្មាននរណាដែលចង់ឲ្យបុរសយើងដែលជាប្តី បានល្អ គ្រប់លក្ខណ៍ ដឺងខ្នាត ជាជាងភរិយារបស់យើងទេ បន្ទាប់ពីព្រះមក ( សុភាសិត ២៧ ១៧ ) ។ ប្តីដែលល្អ អ្នក
ដឺកនាំល្អ ឳពុកដែលល្អ ក៏អាស្រ័យនិងអ្នកជំនួយដែរ ។
- ៥/ ភារកិច្ចបុរសដែលជាប្តី ជាឪពុក
ប្តីជាក្បាល, ជាអ្នកដឹកនាំ, ផ្តួចផ្តើមគំនិត,ផ្គត់ផ្គង់,ទទួលខុសត្រូវទាំងអស់ក្នុងគ្រួសារ ទាំងខាងព្រ
លឹងវិញ្ញាណ និងខាងសាច់ឈាមផង ( ធីម៉ូថេ ៥ ៨ ) ។ បើកូនប្រុស ស្រីរបស់យើងដើរខុសផ្លូវ,អ្នក
ដែលត្រូវទទួលការស្តីបន្ទាសទីមួយ គឺឪពុក មិនមែនម្តាយ មិនមែនសាលារៀន មិនមែនមិត្តភ័ក្តិ,
កឺឪពុក ពីព្រោះព្រះទ្រង់បានប្រទានអំណាចឲ្យប្រុសធ្វើជាក្បាល ។ ប្តីមិនគួរប្រគល់អំណាចដឹកនាំ
គ្រប់គ្រងគ្រួសារឲ្យប្រពន្ធទទួលខុសត្រូវទេ ដោយគិតថា ប្រពន្ធមានបា្រជ្ញា ឆ្លាតជាងខ្លួន ។ បើយ៉ាង
នោះមែន កុំអស់សង្ឃឹម , ក្រោកឡើង តាំងខ្លួនជាបុរសពិតៗ ទទួលស្គាល់ភាពកម្សើយរបស់ខ្លួនក្នុង
វិស័យនេះ, អធិសា្ឋនលន់តួ ទូលអង្វរ សូមបា្រជ្ញាពីព្រះ ដែលទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យដោយសទ្ធា ទាំងឥត
បន្ទោសផង ប្រយោជន៍កុំឲ្យយើងត្រូវស្លាប់ដោយខ្វះដំរិះ ។ ព្រះមានគ្រប់អស់ទាំងដំរិះដើម្បីជួយ
យើង បើយើងសុខចិត្តឲ្យទ្រង់ជួយ ។ ដូច្នេះបុរសគ្រប់គ្នាអើយ ចូរក្រោកឡើងធ្វើជាក្បាលឡើង កុំ
ធ្វើជាកន្ទុយឡើយ ។
- ៦ / ការឈ្លោះទាស់ទែង ខ្វែងគំនិតគ្នា
ការឈ្លោះទាស់ទែង ខ្វែងគំនិតគ្នា ជាផ្នែកនៃជីវិត គ្មានគ្រួសារណាមួយចៀសរួចទេ ។ កាលណា
វិបត្តិនេះកើតមានឡើងក្នុងគ្រួសារ បុរសជាប្តីមិនចូលចិត្តដោះស្រាយទេ ច្រើនតែធ្វើបំភ្លេច ទុកឲ្យ
វិបត្តនេះ ជា ឬបាត់ឯងៗទៅ ។ បុរសច្រើនធ្វើការអ្វីដើម្បីគ្របបាំង ដូចជាទិញអំណោយ ដើម្បីឲ្យប្រ
ពន្ធភ្លេច ,ស្រ្តីមិនចេះភ្លេចងាយៗបានទេ បើការដោះស្រាយមិនបានធ្វើជាយ៉ាងឆាប់ឲ្យអស់ពីចិត្ត ។
បើប្តីធ្វើឲ្យប្រពន្ធខ្លួនឈឺចុកចាប់ ឬធ្វើឲ្យប្រពន្ធអរសប្បាយប៉ុណ្ណា ប្តីក៏ឈឺចុកចាប់ អរសប្បាយ
ប៉ុណ្ណោះដែរ ពីព្រោះអ្នកទាំងពីរជាសាច់តែមួយ ។
កូនមើលគំរូឪពុកក្នុងការរស់នៅ ។ ការប្រៀនប្រដៅកូន កុំធ្វើយ៉ាងនេះ កុំធ្វើយ៉ាងនោះ ត្រូវធ្វើបែប
នេះ បែបនោះវិញ មានប្រសិទ្ធិភាពពុំស្មើនិង មេរៀនក្នុងជីវិតរស់នៅរបស់ឪពុកទេ (លោក…២៦ ៦ )
បុត្រា បុត្រី រស់នៅសប្បាយរីករាយក្នុងគ្រួសារ កាលណាវាឃើញឪពុកចេះស្រឡាញ់ ហើយបំរើ
ម្តាយរបស់វា ។
ការបា្រស្រ័យទាក់ទងគ្នា ជាសិល្ប: ឬថា ជាចំណេះដឹងពិសេស មនុស្សត្រូវរៀន ជាពិសេសបុរស ,
បើមិនស្វែងរករៀនសូត្រ នោះមនុស្សមិនអាចចេះបា្រស្រ័យទាក់ទងគ្នាតាមខ្នាតត្រឹមត្រូវ តាមបា្រជ្ញាដែលមកពីសា្ឋនលើ ទេ ( យ៉ាកុប ១ ១៩ ២០ ) ។ ពេលនិយាយ ត្រូវគោរពសិទ្ធិគ្នាទៅវិញទៅមក បើ
ម្នាក់និយាយ ម្នាក់ទៀតត្រូវស្តាប់ ។ គេស្គាល់មនុស្សបាន តាមគំនិត ឬភាសារដែលអ្នកនោះនិយាយ
និងការដែលអ្នកនោះស្តាប់ឬមិនស្តាប់នៅពេលដែលអ្នកម្ខាងទៀតនិយាយ ។ មនុស្សខ្លះ គេនិយាយ
មិនទាន់ចប់ផង ស្តាប់មិនទាន់បានផង ក៏ស្មាន ទាយទឹកចិត្ត ឲ្យយោបល់ខុសពីការពិត ក៏កីតទាស់
ទែងគ្នា បង្ខាតពេល ធ្វើឲ្យរឿងខ្លីទៅជារឿងវែង ។
ចំពោះប្តី ប្រពន្ធ បើស្តាប់មិនទាន់ ចាប់មិនបានន័យទាំងអស់ គួរនិយាយសារឡើងវិញពីអ្វីដែលខ្លួន
បានស្តាប់ ឲ្យអ្នកដែលបាននិយាយនោះស្តាប់វិញ បើឃើញថាត្រឹមត្រូវហីយ សឹមឆ្លើយ ឲ្យយោបល់
ពិគ្រោះគ្នាចុះ ពីព្រោះការដែលឆ្លើយដោយមិនយល់ ខុសពីសាច់រឿងនោះ នាំឲ្យកើតមានកំហឹង ។
បើការបា្រស្រ័យគ្នាមិនបានផលល្អ បា្រកដជាមានការអាក់អន់ចិត្ត ខឹងនិងគ្នាជាមិនខាន ។
កំហឹងមិនមែនជាបាបទេ ក៏មិនមែនជាការអាក្រក់មួយនៅក្នុងជិវិតមនុស្សជាតិដែរ ។ ព្រះមិនបាន
ហាមឃាត់មនុស្ស“កុំឲ្យខឹងឡើយ” ,ទ្រង់អនុញ្ញាត្តឲ្យខឹងចុះ តែកុំធ្វើបាប។កំហឹងជាប្រតិកម្មនៃសារជា
តិរាវម្យាងក្នុងខួរក្បាលគ្មាននរណាចៀសវាងកំហឹងបាន ក៏មិនអាចប៉ាន់បាននូវទំហំកំហឹង ពេលដែល
អារម្មណ៍នេះកើតមានឡើង ។ យើងមិនគួរឲ្យសកម្មភាពឬទង្វើរបស់យើងដឹកនាំដោយកំហឹងឡើយ
តែគួរឲ្យបានគ្រប់គ្រងដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធវិញ ។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ខឹង(ក្រោធ)ដែរ តែជាកំហឹង
សុចរិត (ម៉ាថាយ២១ ១២ ១៣ ម៉ាកុស ១១ ១៥ ១៦ ) ។
គ្រប់មនុស្សសុទ្ធតែមានបាប ធ្វើបាប ពីព្រោះបាបជាផ្នែកនែជីវិតទៅហើយ បានជាកាលណាមនុស្ស
ខឹង មនុស្សធ្វើបាប ។ បាប កាលណាកើតមានដល់អ្នកណាហើយ វានាំឲ្យអ្នកនោះទៅឆ្ងាយដែល
មិនអាចប្រមាណចម្ងាយផ្លូវបាន ក៏បណ្តាលឲ្យខាតបង់ឬ ចំណាយបា្រក់ច្រើនដែលពិបាកនឹងរកយក
មកបំពេញវិញបាន ។ ព្រះទ្រង់ត្រាសហៅ យ៉ូណាស ឲ្យទៅប៉ាវប្រកាសដំណឹងល្អឯ នីណឺវេ ទៅទិស
ខាងកើត ចម្ងាយផ្លូវប្រហែល ៥០០ម៉ាយប៉ុណ្ណោះ តែយ៉ូណាស ទៅ ខាងលិចវិញ ចម្ងាយផ្លូវប្រ
ហែល ២០០០ ម៉ាយ ក៏ចំណាយបា្រក់យ៉ាងច្រើន ឬម៉្យាង ប្តិខឹងប្រពន្ធ វាយកូន ខឹងនិងគោ វាយ
នង្គ័ល ឫប្រព្រឹត្តការអាក្រក់ច្រើនដទៃទៀតដែលអាចនាំមកនូវគ្រោះច្នាក់ដ៏ធំ ចាប់តាំងពីរូបកាយ រហូតដល់ជីវិតជីវិតផង ។
សេចក្តីបញ្ចប់
អំណាចជាអំណោយទានមួយដ៏វិសេស ព្រះប្រទានឲ្យមនុស្សជាតិ ជាពិសេស ប្រទានឲ្យមនុស្សប្រុស
ក្នុងបំណងព្រះហឫទ័យ ឲ្យប្រើសំរាប់ស្អាង បង្ហាត់បង្រៀន គ្រប់គ្រង ផ្គត់ផ្គង់អស់មនុស្សដែលនៅ
ក្រោមអំណាចខ្លួន វាប់តាំងពីគ្រួសារផ្ទាល់ រហូតដល់ក្រុមមនុស្ស ។
ដោយសារមិនយល់ច្បាស់នូវបំណងព្រះហឫទ័យព្រះ មនុស្សប្រើអំណាចដែលព្រះប្រទានឲ្យ យក
មកជិះជាន់ សង្កត់សង្កិន ផ្តួលរំលុំ មនុស្សផងគ្នា ឫក្រុម ស្ឋាប័នផ្សេងៗទៅវិញ ។
ដើម្បីសំរួលការរស់នៅ ព្រះបានប្រទានលទ្ធភាពឲ្យមនុស្សចេះបា្រស្រ័យទាក់ទងគ្នា ។ ក្នុងវិស័យ
នេះ ព្រះបានប្រទានគំរូដ៏ល្អតាមរយ:ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ដែលព្រះអង្គមានទំនាក់ទំនង និងការប្រកប
ជាមួយព្រះវរបិតាល្អណាស់ ។
សិល្ប:នៃការបា្រស្រ័យទាក់ទងគ្នាមិនបានកើតមានដល់មនុស្សជាមួយនិងកំណើតតាមសាច់ឈាម
មកទេ មនុស្សត្រូវការរៀនសូត្រ ស្វែងយល់ ទើបអាចចេះនិយាយបា្រស្រ័យទាក់ទងគ្នាល្អត្រឹមត្រូវ
តាមព្រះហឫទ័យព្រះបាន ។ ការនិយាយមិនចុះសំរុងគ្នា បង្កើតឲ្យមានការទាស់ទែងខ្វែងគំនិត , មានកំហឹងគុំគួនគ្នា ហើយឈានទៅរកការធ្វើបាបគ្រប់បែបយ៉ាងផង ។
តាមទម្លាប់ខ្មែរយើង ប្តីពិបាកនឹងហៅប្រពន្ធថា អូន ណាស់ ពិបាកនឹងបន្ទាបខ្លួនចុះចូលនិងប្រពន្ធ
កូន ពិបាកនឹងទទួលថាខ្លួនបានធ្វើបាប ក៏បា្រថ្នាចង់តែដាក់ទោស កំហុសទៅលើអ្នកដែលទន់ទាប
នៅក្នុងគ្រួសារ ក្នុងក្រុមមនុស្សដែលនៅក្រោមអំណាចខ្លួន ។ ប្តីរាប់ខ្លួនថាជាមេ ជាចៅហ្វាយ ជា
ម្ចាស់ ជាមនុស្សចាស់ ក៏កម្រនឹងទទួលយកយោបល់ ជំនួយគំនិតពីប្រពន្ធ កូនឬអ្នកនៅក្រោមអំ
ណាចខ្លួន ។ បើយើងជាប្តីពិតជានៅក្នុងព្រះគ្រិះមែន យើងត្រូវតែបានផ្លាស់ប្រែជាថ្មីហើយ (២កូរិនថុស៥:១៧ ) ។ ដំណើរការនៃការផ្លាស់ប្រែនោះ យើងមិនអាចធ្វើសំរេចបានដោយកម្លាំង
បា្រជ្ញាឬមធ្យោបាយខ្លួនយើងបានទេ ការបំផ្លាស់បំប្រែសណ្ឋនរបស់មនុស្ស ជាភារកិច្ចឫជាការងារ
របស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ការចុះចូលទាំងស្រុង អនុញ្ញាត្តឲ្យព្រះអង្គធ្វើវិញ ជាការចាំបាច់ ។ ព្រះអង្គដែលមានគ្រប់ទាំងព្រះចេស្តា អាចបំផ្លាស់បណ្តាសារឲ្យទៅជាព្រះពរវិញបាន ហើយក៏ជា
ម្ចាស់លើគ្រប់ទាំងអស់ ផង ( អេសេគាល ១១: ១៩ ; ១៨: ៤ ) ។
មានអ្នកខ្លះនិយាយថា ខ្ញុំបានចុះចូល ថ្វាយចិត្ត ថ្វាយគំនិតដល់ព្រះអង្កហើយ តែហាក់ដូចជា
មិនឃើញមានការផ្លាស់ប្រែជាប្រឹត្យសោះ ចូររំពឹងគិតពី កាឡាទី ៥ :២២- ២៣,យើងកុហក់ខ្លួនយើង,
កុហក់អ្នកដទៃទៀតបាន តែកុហក់ព្រះមិនបានទេ (ហេព្រើ ៤១៣ ) ។
បងប្អូនងើយ អំណាចគ្រប់គ្រងនៅក្នុងព្ឬះអម្ចាស់ ការស្តាប់បង្គាប់ ការគោរព និងយល់ចិត្តគ្នាទៅវិញ
ទៅមក ការបា្រស្រ័យទាក់ទងគ្នាតាមខ្នាតនៃសេចក្តីស្រឡាញ់នាំមកនូវព្រះពរ និងសេចក្តីសុខសាន្ត
ពីព្រះដ៏ជាម្ចាស់នៃស្ឋានសួគ៌និងផែនដី ។ ចូរពិចារណា ភីលីព ៤: ៨ ។
សូមព្រះនៃសេចក្តីសុខសាន្ត ញែកអ្នករាល់គ្នាចេញជាបរិសុទ្ធសព្វគ្រប់ ហើយឲ្យទាំងព្រលឹងនិងវិញ្ញា
ណ ហើយរូបកាយទាំងមូល បានបំរុងទុក ឥតសៅហ្មង ដរាបដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រិសិ្ទជាព្រះអម្ចាស់នៃ
យើង ទ្រង់យាងមក ។ ព្រះដែលបានហៅអ្នករាល់គ្នា ទ្រង់ស្មោះត្រង់ ទ្រង់នឹងធ្វើសំរេចការនោះ
(១ថេស្យាឡូនិច ៥ ២៣ ២៤) ៕
ហៀបសុន កេសន
Written by: Cambodianchristian.Com
Trackback URL: http://www.cambodianchristian.com/article/wp-trackback.php?p=227
